TOBAGO

SCARBOROUGH

Er wonen rond de 50.000 mensen op het eiland. Tobago behoort tot de Kleine Antillen en ligt 30 kilometer ten noorden van Trinidad. De hoofdstad is Scarborough. Ongeveer een derde van de totale bevolking van het eiland woont hier, de stad heeft namelijk circa 17.000 inwoners. In de hoofdstad, dat meer de sfeer heeft van een dorp, is niet heel veel te beleven en het is er niet echt gezellig. We nemen onder andere een kijkje bij de haven van de stad en bij Fort King George, een fort dat in 1780 door de Britten gebouwd werd en waar mooie uitkijkpunten zijn. Ook is de hoogste en mooiste waterval van het eiland de moeite waard, deze Argyle Falls kun je bereiken met een korte wandeling van ongeveer 20 minuten. Ten slotte ligt hier het Tobago Historical Museum, waar archeologische objecten van uit de moderne geschiedenis, maar ook van eeuwen geleden te bezichtigen zijn en we lopen even over de markt waar een levendige sfeer heerst. Altijd een leuke plek om het dagelijks leven aan je voorbij te zien komen.

Wij zijn niet de eerste Nederlanders in Tobago, het land is zelfs diverse keren in Hollandse handen geweest. Hoewel Tobago al diverse eigenaren had gehad werd het in 1628 voor het eerst gekoloniseerd door een handvol Vlissingenaren. In de loop van de jaren arriveerden meer schepen uit Zeeland en groeide de kolonie tot ongeveer tweehonderd personen. Hun geluk duurde nog geen tien jaar, toen vielen de Spanjaarden binnen en werden alle kolonisten afgeslacht.

In totaal is Tobago zo’n dertig keer van eigenaar gewisseld (meer dan welk Caribisch eiland dan ook) tot het in 1814 deel werd van het Engelse Koninkrijk. In 1889 werd Tobago samengevoegd met Trinidad en sinds 1962 zijn de eilanden onafhankelijk.

In Tobago gaat alles op z'n dooie gemak. Liming', een beetje rondhangen, drankje erbij, muziekje, is de nationale sport. Limin' mondt vaak uit in wining, een dans die voornamelijk bestaat uit met de heupen draaien en de billen schudden, bij voorkeur op calypso muziek.

Elke zondag is er Sunday School. Dit heeft niks met school te maken, en ook niet met de kerk, maar is een feest in de buitenlucht met steelband. De steeldrum, gemaakt van olievaten, is het nationale instrument van Trinidad en Tobago. De muzikanten gaan helemaal los op hun drums en spelen alles van calypso en reggae tot aan gezellige Eagles deuntjes.
Hier krijg ik ook nog een belangrijk inzicht in de Tobagiaanse mannen (die er opvallend vaak uitzien als gangsta rappers en getooid zijn met meterslange dreads). ‘Het zijn straathonden, zodra je één woord tegen ze zegt kom je er niet meer vanaf. Omdraaien en weglopen.’

De trots van het land is de steeldrum, deze werd in de jaren 1930 hier bij toeval ontdekt. 

Ondanks de armoede werd er in Trinidad en Tobago toch carnaval gevierd. De eilandbewoners gebruikten afgedankte olievaten om ritmes op te slaan. Bij toeval ontdekte men dat de ontstane deuken in de oliedrums verschillende tonen voorbrachten. De arme zwarte bevolking ontdeed de gerecyclede metalen vaten van hun onderkant en bolde met enorm geduld verschillende plekken uit totdat de gewenste tonen werden bereikt. Een staaltje perfectie in hand- en oorwerk. 

Elk dorpje heeft zijn eigen steelband en de omgebouwde oliedrums zie je overal. Vooral rond carnaval worden overal calypso wedstrijden gehouden. Er worden dan calypso-koningen en koninginnen en de beste calypsobands gekozen. De calypso muziek kan het beste omschreven worden als een snelle, vrolijke vorm van reggae. De bekendste calypsonian was Mighty Sparrow, die ook internationaal bekend werd.

Tevens blijkt de multifunctionaliteit van deze oliedrums, ze worden eveneens gebruikt als bbq. En ook dat barbecuen is echt een feest! Die oliedrum blijkt gewoon ook één van de best werkende barbecues!