SENEGAL

SAINT LOUIS

St Louis is met zo'n 175.000 inwoners een van de grotere steden van het land. De stad ontstond oorspronkelijk op het eiland in de monding van de Senegalrivier dat heden ten dage nog steeds het centrum is. Later werd de vissersplaats Ndar bij de stad gevoegd dat op het volgende lange, smalle schiereiland ligt. Daarna breidde de stad zich verder uit op het vasteland waar wij nu St Louis binnenrijden. We laten het vasteland liggen en steken de rivier de Senegal over op de befaamde Pont Faidherbe, de brug die het eiland met het vasteland verbindt. De karakteristieke gietijzeren bogenbrug is iets meer dan 500m lang en werd in 1897 gebouwd door Eiffel - jawel dezelfde van de beroemde toren in Parijs. Het verhaal gaat dat de brug eigenlijk voor Boedapest bestemd was, maar door een vergissing in Senegal terechtkwam.

Aan het einde van de brug begint direct het hart van het Ile de St Louis, het meest bezienswaardige stadsdeel en hier net over de brug vinden we een aardig, eenvoudig hotelletje waar we de komende nachten gaan verblijven.

Na enkele minuten lopen komen we op het centrale stadsplein Place Faidherbe. Ten noorden en zuiden van het centrale plein staan verschillende mooie koloniale huizen. Hun afbladderende staat van onderhoud draagt bij aan de weemoedige sfeer van vergane glorie. Karakteristiek zijn ze twee verdiepingen hoog, met een smalle verande met smeedijzeren balkonhekken langs de eerste verdieping. In de blokken bij het Place Faidherbe zijn in verschillende van deze panden winkeltjes, cafés en hotels gevestigd.

Vanaf Ile de St Louis gaat aan de westkant van Place Faidherbe een volgende brug naar het stadsdeel Ndar, op het schiereiland tussen riviermonding en Atlantische Oceaan. Ndar zelf is een echt vissersdorp gebleven, met honderden pirogues en visrekken op de stranden. De politie laat zich hier nauwelijks zien, want de vissersgemeenschap is er gesloten en lost conflicten onderling op, volgens eigen regels. Echt vriendelijk zijn de mensen die we hier tegenkomen ook niet echt, soms regelrecht chagrijnig en de vriendelijkheid en gastvrijheid die de Senegalezen zou kenmerken is hier ver te zoeken.

St Louis is een echte Afrikaanse stad die heel wat te bieden heeft. Mooie gebouwen, loodsen die een nieuw leven leiden, smeedijzeren balkons die al dan niet op instorten staan en gevels in warme kleuren die stukje bij beetje weer verfraaid worden. Het restauratiewerk van het erfgoed kan onmogelijk in een handomdraai tot een goed einde gebracht worden, het is een werk van lange adem. Een stap in de goede richting was het plaatsen van de stad op de werelderfgoedlijst van Unesco in 2000.

Sinds 1986 zijn St Louis en het Noord Franse Rijsel zustersteden en de Franse regio heeft hulp geboden voor de wederopbouw van de stad. Rijselse architecten hebben plannen gemaakt en de stad nieuw leven ingeblazen. Er wordt gezorgd voor renovatieplannen en financiële hulp voor wie het nodig heeft. De heropbouw kwam precies op tij en de charme van de steegjes is gebleven. Rondstruinen op het eiland bij zonsondergang is een lichtspel dat op je oogvliezen gegrift blijft.

LOMPOUL

Op de terugweg vanuit St Louis loopt bij Kébémér aan de N2, de hoofdweg van st Louis naar Dakar, een goede weg richting zee. Hier zijn de zandduinen van Lompoul te vinden, die op de excursielijst van de touroperators staan. Vanwege de gelijkenis met de zandduingebieden in de Sahara het het gebied, 18km2 groot, ook wel désert de Lompoul. Op verschillende plaatsten zijn tentenkampen waar overnacht kan worden en waar tochtjes met dromedarissen aangeboden worden.

Wij rijden door tot aan de kust en nemen een kijkje bij de vriendelijke vissers van Lompoul Sur Mer waar ook weer een kleurrijk schouwspel met de piroques gaande is.

PIRE GOUREYE

Na enkele dagen in het noorden van het land te hebben verbleven, rijden we op de weg terug naar de Petit Cote door het dorpje Pire Goureye, waar de zondagsmarkt op z'n einde loopt. De grootste drukte is voorbij en het overgebleven vee wordt weer ingeladen. Zoals overal in dit land krijgen we weer meteen bij het uitstappen gezelschap van enkele jongens die ons wel wegwijs willen maken op de markt. Natuurlijk verwachten ze ook hier een financiële compensatie voor deze onmisbare dienst.

KEUR NDIBA MBAYE

Omdat onze chauffeur de komende tijd voor zijn werk in MBour verblijft en zijn familie een tijdje niet zal zien, gaan we op de terugweg nog even langs zijn dorp. Pape Dieng is 35 jaar en heeft 4 kinderen in de leeftijd van 8 jaar tot 2 weken. Misschien wel juist na de geboorte van de baby, een gezond meisje, moet er natuurlijk gewerkt worden voor rijst op de plank en extra melk voor de jonge moeder.

We worden weer gastvrij ontvangen en eten gezellig gezamenlijk met blote handen uit een grote schaal rijst met kip en vis.

MBOUR

In het centrum van Mbour ruikt het meestal naar vis. In het havenkwartier wordt namelijk voortdurend vis gedroogd en gerookt want Mbour is het regionale visserijcentrum.

We maken kennis met de opdringerige souvenirverkopers en ook niet mals zijn sommige vissers bij de haven, die ruzie zoeken als ik een foto wil maken. Doel van het geschreeuw is natuurlijk een financiële compensatie voor dit leed.

Achter de vismarkt is een overdekte open ruimte waar vissers hun onderlinge conflicten kunnen afhandelen met behulp van wijze mannen. Ook in andere havens in Senegal bestaat zo'n eigen vorm van rechtspraak, die buiten de gewone rechtsorde valt.

De ouderwetse charme van de handelshuizen, de lichte chaos in de stad, de hectiek in de haven en op de markt en de gekleurde prauwen maken het voor mij een stad die me wel aanspreekt. Alhoewel de professionele lastposten, die geen duimbreed van me wijken, wel irritant zijn. Met name op de markt en het drukke station ben ik op mijn hoede en na zonsondergang zou ik hier ook niet te voet over straat gaan in m'n eentje.

SINE SALOUM

N'DANGANE

De Senegalese regio die wordt aangeduid met Siné Saloum, ligt direct ten noorden van de Gambiaanse grens, zo ongeveer tussen de Atlantische Oceaan en de stad Kaolack. Het is een mooi natuurgebied waar de Siné- en Saloumrivier  samenkomen. De uitgestrekte delta is een wirwar van grotere en kleinere magrovekreken en ondiepe wateroppervlakten, met ertussen een doolhof van honderden eilanden die sterk in grootte variëren, zandbanken en magrovebossen.

Een deel van het gebied is nationaal park, het Parc National du Saloum, dat sinds 2011 op de werelderfgoederenlijst van Unesco staat.

Aan wild komen er talloze vogelsoorten voor, otters, varanen, krokodillen, wrattenzwijnen, enkele herten- en gezellesoorten, hyena's en jakhalzen voor.

Wij maken een piroguetrip de rivierdelta in vanuit Ndangane, een redelijk grote plaats aan een zijarm van de Saloum.

De watervlaktes zijn in dit deel van de Siné Saloum groter en breder zodat we vanuit de boot van wijdse uitzichten kunnen genieten en van de pelikanen, reigers, aalschovers en andere watervogels.

Naast deze natuurlijke schoonheid, waardoor de delta de bijnaam 'Amazone van Senegal' kreeg, ontdekken we ook vissersdorpen waar op het strand vis wordt gedroogd of schaaldieren gerookt of ambachtslui hout bewerken. Elk eiland heeft zijn specialiteit en zijn eigen tradities.

We varen naar Mar Lodj aan de overzijde, een groot eiland met enkele kampementen.